We zijn met de blue star ferrie naar Santorini gegaan. Het is een cruiseschip met restaurants, winkeltjes etc aan boord, op zich al een beleving. Eenmaal aangekomen in Santorini was het 1 grote chaos, wat een mensen..... Niet normaal, je zag door de bomen het bos niet meer. We hadden geen transfer naar ons hotel dus dat moesten we in deze chaos nog regelen... Alle taxi's zaten vol en we wisten niet waar we ons bevonden of waar we naartoe moesten gaan.. Een buschauffeur aangehouden en die verwees ons door naar een mevrouw die transfers regelen voor haar hotelgasten in akrotiri, de plek waar wij ook naartoe moesten. In een oud Mercedes busje de heuvel op naar ons hotel. Santorini is een C vormig eiland waar de huizen zich op de rotsen bevinden. Het is een lijkt op een hele hoge c vormige rotspartij en op die rotspartij zijn huizen. Er is dus geen sprake van goede stranden. In de bolling van de c-vorm bevinden zich twee vulkanen, een die nog werkende is de ander die niet werkend meer is.  En daarmee is Santorini totaaaaal anders dan Naxos, naxos ligt laag en is echt typisch een eiland. Dat is niet het enige het gevoel is bij ons ook totaaal anders. Er zijn hier veeeel meer toeristen waaronder Japanners en Chinezen en de eilandbewoners zijn totaal anders. Van het relaxte Naxos naar het drukke Santorini. Ons appartement is prachtig! Het ligt net buiten een idyllisch dorpje, Akrotiri, en is rustig gelegen. In de avond zijn we naar Akrotiri gegaan om wat te eten. Bij een taverna hebben we heerlijke souvlaki's en tatziki gegeten. We waren met zijn tweeën maar 20 euro kwijt, we hadden betaald en wilde weggaan maar toen begon alles. Er werd ons een wodka-lime aangeboden van een man in het restaurant, gebracht door ons ober. Nou nou erg aardig hoor, dus we bleven wat langer. Nadat we de wodka lime ophadden wilde we toch echt gaan, het was al zo laat... De ober versnelde zijn pas en bracht ons twee shotjes, typisch drankje uit Santorini. Nou oke nog eentje dan. Meteen daarna kregen we allerlei soorten meloen 'van het huis'. Dit kan je toch niet laten staan? Toen kwam de man die dat ons allemaal aanbood in beeld, hij kwam bij ons aan tafel zitten en maakte een praatje. 1 shotje was niet genoeg voor hem en we waren erg duidelijk dat we wilde gaan maar als de over een kan met drank al op tafel zet en die andere man aan tafel zit kan je niet zo maar weglopen. Die man was denk 45 jaar, noemde zich de Cobra van Santorini en zei dat hij de baby van Sylvester Stalone was. Op een gegeven moment was ik er helemaal klaar mee ik wist niet wat ik hier van moest denken, was dit gewoon een aardige man of wilde die wat? Waren opgestaan en weggegaan, wel een beetje aangeschoten van alle drankjes. Kim reed en het was nog ongeveer 10 minuutjes scooteren, na 5 minuten ontdekte ik dat we gevolgd werden. Kim zei nog aaaaahjaa maak niet zo een drama is niks aan de hand! Toen reden we de poort van ons appartementen complex door en hij volgde nog steeds. Was dooooodsbang! We stapte van de scooter af en daar stond ie voor onze neus met een brede glimlach. Zoals ik al vertelde lag het appartement rustig gelegen, dus was doodsbang. Kim liet niks merken maar je ik zag dat zij ook bang was. We hadden hem duidelijk gemaakt dat hij weg moest gaan en we stuifde ons appartement in met de deur op slot en alle lichten uit. Hopelijk zal hij vertrekken.... Maar nee het mocht niet waar zijn. Hij bonsde keihard op de deur telkens.. Na een halfuur was hij eindelijk weg. Dit was niet zo een leuk begin van ons beeld van Santorini. Morgen gelukkig weer een nieuwe dag!